ความทรงจำในวัยเด็กของฉันนั้นส่วนใหญ่มักมีแต่เรื่องแย่ๆแต่เรื่องดีก็มีบ้างแหละ ถ้าพูดถึงเรื่องที่แย่แล้วล่ะก็ ฉันนั้นกำลังได้ผ้าขนหนูพร้อมกับเพื่อนๆ แล้วฉันนั้นดันไปชอบผ้าหนูสีชมพูอันนุ่มนิ่มได้ แต่เมื่อครูแจก..........................................................................................................ดันได้สีเขียว T^T ฉันโครตเสียใจเลย  และคิดอยู่ในหัวสมองว่า ทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย.
..............................ครูต้องแจกสีเขียวให้ด้วย    จนกระทั้งฉันเห็นเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อ.....เออพอดีลืมชื่อค่ะงั้นตั้งชื่อว่า  เอ ก็แล้วกัน (พอดีเรียนภาษาอังกฤมาบ่อยแต่จำได้แค่ตัวเดียว อิอิ)
โอเคเข้าเรื่องก่อน  ฉันเห็นตอนที่ครูแจกผ้าให้เอ
เป็นสีชมพูอันนุ่มนิ่ม ฉันเลยตั้งใจไปขอแลกผ้ากับเอ แล้ววเอก็ตอบว่าๆๆ ตอนที่เอบอกนั้นทำให้ฉันรู้ว่าคำขอของพระเจ้ามาประทานให้ฉันแล้ว
ซึ่งเอก็ตอบว่า       ไม่      ทำให้ฉันรู้ว่าคำขอของพระเจ้าไม่มีจริง....................โอเคโปรดอ่านต่อ
                                        ด้วย

  นี้คือผ้าในตอนนั้นที่ฉันอยากได้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

โอเค เรามาเข้าเรื่องต่อกันเลย   ฉันนั้นพยายามที่จะขอร้องเอมาหลายครั้งมาก แต่ทุกครั้งเธอก็ปฏิเสธตลอดและไม่หันหน้ามาหาฉันแม้แต่หางตาเลยยยยยยยยยย    จน
มาถึงขั้นนี้ฉันก็ยังขอร้องเอเหมือนเดิม    แต่เธอกลับแปลกจากเดิม คือ เธอหันมาคุยกับฉันแล้วบอกว่า  เธอเลิกตอแยฉันสักที
ฉันเบื่อจะตายอยู่แล้ว     

นี่คือเอที่หันมาคุยกับ
               ฉัน

นี่ฉันเองค่ะ

โอเคมาต่อกัน   เอบอกว่าถ้าอยากได้มากจนมาเป็นเบ้(ทาส)ของฉันซะ     มันทำให้
ฉันถึงกลับ  อ๊าปากค้างเพราะคนที่แสนดีของห้องเรียน มาสั่งให้ฉันเป็นเบ้   ตอนนั้น
ฉันอึ่งมากเลยตอบไปว่า ขอใหม่อีกทีสิ
ซึ่งเธอก็ยังคงตอบเช่นเดิมค่าาาาาา..........
แต่เพื่อสิ่งที่ฉันอยากได้แล้วก็ต้องทำเพื่อมัน

นี่เธอฝากทิ้งขยะหน่อยสิ ใช่ล้วค่ะทุกคนได้ยินไม่ผิดหรอก เอเขาใช้ฉันแต่ต่อหน้าทุกคนเธอก็ต้องทำเป็นดีงาม แต่ฉันคิดว่าจริงๆแล้วเธอต้องการจะพูด แกเอาขยะไปทิ้งซะ แน่ๆ แถมยังใช้ให้ฉันไปซื้อขนมและแกะขนมให้เขากินอีก     เลย//T^T// ต่อมาเธอก็ใช้ฉันให้ไปให้ปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำการบ้านให้เธอ.............What the......
โอเคตั้งสติซะ  เฮ้เอทำไมเธอไม่ทำการล่ะไปให้ยายนั้นทำทำไมเดี๋ยวก็ผิดหรอก
เสียงเพื่อนสนิทของเอทักขึ้น  เอก็ตอบว่า
อ๋อพอดีฉันช่วยสอนการบ้านเธอไว้ก่อน
แล้วเธอเข้าใจเลยอยากตอบแทนนะ
อ๋อหรอจ้ะ งั้นเธอดูให้ดีๆแล้วกันถ้ายายนี้
ทำผิดขึ้นมาเธอจะตกเอานะจ้า  ไม่เป็นไรหรอกจ้ะเอตอบ   ฉันก็ได้แต่นั่งเหมือนคนซึมเศร้าทำการบ้านให้ยายเอ

ถึงข้อสุดท้ายสักทีกว่าจะทำยังข้อสุดท้ายของการบ้านยายเอก็หมดเวลาพอดีค่าาาาา
การบ้านของฉันยังไม่ได้ทำเลย  และสุดท้ายก็โดนครูตีค่ะ

นี้ก็ถึงเวลานอนแล้วค่ะ ฉันรู้สึกชอบตอนนี้ที่สุดเลยเพราะไม่ต้องรับใช้ยัยเอนั้นนน
คุณครูก็ตะโกนมาในห้องว่าทุกคน เอา
ที่ครูแจกไปมานอนได้นะจ้ะ  แต่ฉันก็ไม่อยากเอามากอดหรอกเพราะฉันไม่ชอบมัน แต่ดูถ้าของยายเอสิ เธอเหมือนยั่วฉัน
(เรื่องผ้า)น่าหมั่นไสมากค่ะ

พอตื่นขึ้นมาทุกโคนนนนน........................
ไปล้างหน้าปะแป้งเช็ดถูหน้าเหมือนไปเล่น
สงกรานต์อย่างนั้นแหละ แต่ด้วยความที่
พ่อแม่ฉันมารับช้า ก็ต้องทนรับใช้ยายเอต่อ
นี่เธอมากับฉันหน่อยสิ  ว้าาาาาาาาาาาเสียง
ยายเอลอยมาแต่ไกลเลย   ฉันนี่เบื่อจริงๆเลย ฉันจำใจว่าจะไม่เอาผ้าสีชมพูอันนุ่มนิ่ม
แล้วซิ  ฉันเลยตัดสินใจแล้วว่าไม่อุงไม่เอาแม่งแล้ว  ฉันเลยตัดสินใจไม่ไปตามที่ยายเอเรียก   10 นาทีต่อมาคูณเอก็เดินมาด้วยความหงุหงิดแล้วมาตะคอกใส่ฉัน  ฉันเรียกเธอทำไมเธอไม่มาหา เอถามฉันด้วยความ
โมโห ฉันเลยตอบไปว่า  ฉันไม่ต้องการผ้าของเธอแล้ว และจะไม่รับใช้เธออีกแล้วด้วย
เอจึงตะคอกใส่ฉันอีกทีว่า  เธอต้องรับผิดชอบในคำพูดของเธอสิ จงมารับใช้ฉันต่อเดี๋ยวนี้ ทุกคนในห้องที่เหลืออยู่นั้นได้ยินกันหมด เล่นเอาเอพูดเสียงงามๆใส่ฉันเลย
เออขอโทษนะทุกคนพอดีฉันซ่อมบทละครที่จะไปแสดงนะ  แต่เธอถึงต้องหยิกเพื่อนเลยรอเอ คุณครูที่ดูอลเดินมาถาม
อ๋อใช่ระหว่างที่เธอพูดก็หยิกฉันไปด้วย
ฮ่าๆน่าหัวเราะนักยายเอไปต่อไม่เป็นเลยล
วุดท้ายคุณครูก็พาเอไปสั่งสอน  จนพ่อแม่ฉันมารับเลย และสุดท้ายทุกคนก็ต่างนินทาเอและเอก็ไม่มีเพื่อนคบฟังดูน่าดีใจใช่มั้ยล่ะ แต่มันจบที่ฉันแทนแผลที่เอหยิกฉันนั้นมันยังตามหลอกหลอนอยู่ทุกวันนี้เลย
และมันยังช้ำมาากจนมาถึงทุกวันนี้  T^T
      และเรื่องราวก็จบแล้วค่ะ

เอ

 ฉัน

และฉันชื่อ วรัชญา สุนาวิน
หรือชื่อญี่ปุ่น โกโรริ ซึซึกิผู้เขียนค่ะ